Միդոյան Արարատ

Երբ ես կարդում էի առաջին հատվածը Թրեյսին տեսնում էր այն ինչ երևում էր նրան առաջին հայացքից, տեսնում էր այն ինչ չէր փոխվել, բայց չէր տեսնում ինչը փոխվել է: Տեսնում էր մի հին ծառ, թափված ներկ, մի քանի ընկած աղյուսներ, տեղ տեղ մոլախոտ: Երկրորդ հատվածում նա տեսավ այն ինչը դեռ չէր նկատել, մի քանի րոպեի ընթացքում մարդը կարող է իր կարծիքը փոխել, Թրեյսին տեսավ մի ծառ, որը 6 տարի առաջ մի հին ու համառ ծառ էր, իսկ հիմա այն գեղեցկացել է չնայած, որ այն չէր մեծացել քանի, որ արմատների համար հող չկար, բայց հիմա շատ բան էր փոխվել հիմա դա 6 տարի առաջ չէր: 

 Այս կյանքում այնքան բան կա որ ինձ համար ցանկալի չէ կամ ուրիշ բան է ցանկալի, մենք ապրում ենք մի աշխարհում որտեղ իրում են անհավասարությունը և անխղճալիզմը: Այս կյանքից ամենից շատ կուզեի որ ինձ տանջող բոլոր հարցերի պատասխաններն իմանաի, և որ չլիներ այդ անիծյալ պատերազմը, մեկը մյուսի իշխանությունը վերցնելու ցանկուցյունը, ոչ ոք ձեվական չապրեր և էլի լիքը լիքը բաներ, ես կարող եմ անվերջ թվարկել, բայց չգիտեմ կարող եմ արդյոք թվարկել հակառակը, երեվիթե ոչ, ինչէլ թվարկեմ միշտ ոատ բաներ էլ կան, որոնք հարկավոր է ուղակի վերացնել: 

Բոլորնել մանուկներ լինում են և բոլորն էլ գիտեն, որ երեխաները աշխարհի ամենա քաղցր էակներն են, նրանք սկսում են ծանոթանալ իրենց անծանոթ աշխարհի հետ և դիպչում ամեն ինչի , հնարավոր է կոտրում կամ իրենք իրենց վնասում, եթե դա ես կամ ինձնից ավելի մեծ մարդիկ անեյին դա կհամարեինք անփութություն և հնարավոր է, որ բարկանաինք, բայց երեխաների վրա ուղակի անհնարին է բարկանալ անգամ, եթե նրանք անում են շատ սխալ բաներ, անգամ եթե հարկավոր է, եթե ես գրեի մի պատմվածք որը ավելի լավը լիներ քան ինձանից ավելի փոքրինը, մեկ է բոլորը կհավանեին նրանը, քանի որ նա իր տարիքի համեմատ շատ ավելի լավ ու հետաքրքիր պատմվածք է գրել, այդ նույն բանը կլիներ նաև այն դեպքում երբ մի պապիկի աշխատանք համեմատեին իմինի հետ: Երեխաները մեր կյանքում ամենա լավ էակներն են: