Միդոյան Արարատ

Հաջորդ ուսումնական տարում ես արդեն կլինեմ 10-րդ դասարան: Իմ կարծիքով մյուս ուս. տարում տնային աշխատանքը հանելը ճիշտ չէ, կարելի է ուղղակի մի քիչ քչացնել: Միայն դասարանում զբաղվելը քիչ է, և հարկավոր է տանը  ևս զբաղվել: Իմ ընտրությամբ  առարկայի գործունեությամբ ես զբաղվում եմ նաև տանը՝ երբ ցանկանամ: Ընտրությամբ առարկայի գործունեությամբ հարկավոր է զբաղվել ամեն աշխատանքային օր: Ինքնակրթությամբ զբաղվելը ամենաարդյունավետ ուսման միջոցն է, երբ դու զբաղվում ես քո սիրելի գործով և կարդում կամ սովորում ես այնպես ինչպես դու էս ցանկանում: 

Պատմության հերոսը շատ նման էր շատ մարդկանց որոնք գտնվում են հայաստանում: Նրանք ամեն օր փորձում են իրենց երեխաների համար գոնե ուտելիգ գնել, որպեսզի սովից չմահանան: Նրանցից շատերը դիմում են մուրացկանությանը: Նրանք իրենց երեխաների օգնությամբ գումար են վաստակում: Պատմության հերոսը ինքն էր իր գումարը վաստակում, անգամ եթե նա շատ քիչ էր վաստակում ես դա ավելի եմ գնահատում: Բայց նրա քայլը ինձ դուր չէկավ, նա իր երեխաներին թողեց միայնակ և իրեն գցեց ջուրը, չնայած նա չէր կարողանում գումար աշխատել նա կարող էր գոնէ իր երեխաներին ուղարկել մանկատուն:

Զատիկը իմ սիրելի տոներից մեկն է, որի ժամանակ մարդիկ իրենց շռայլություն են թույլ տալիս, և առանց հասկանալու զատիկի խորհուրդը  նշում են այն միայն ձվեր ներկելու և կռվեցնելու համար: Թումանյանի հուշերում զատիկը շատ նման է մեր օրերի զատիկին որտեղ մարդիկ փորձում են ունենալ ամենալավը, ինչպես մեզ մոտ: ԵՎ մի երևույթ, որը շատ նման է մեր օրերի սովորություններին, քահանաները փորձում են ավելի շատ գումար աշխատել եկեղեցու շնորհիվ: Հիմա այդ սովորությունը շատ ակնհայտ է և շատ քահանաներ աշխատում են եկեղեցում միայն ավելի շատ գումար հայթայթելու համր, ինչպես և այն ժամանակ:

Առաջին քառյակում նա մտածում է իր հայրենիքի փառքի առկայության մասին:Երբ հայրենիքումտ փառքն է գերիշխում դու վարում  ես լուսավոր կյանք:Երկրորդ քառյակում հեղինակը նկարագրում է ահռելի չափերի հասնող կարոտը, որը վերջ ի վերջո վերածվում է վիշտի, ցավի և ողբի:Երրորդ քառյակում հեղինակի հայրենիքում տիրում է վախ, սարսափ որը և կանխագուշակում էր սպասվող սպանդի և վտանգի մասին:ԵՎ նա իմանալով իր ընկերների դաժան ապագայի մասին, նրա սիրտը պոկվում է և դուրս թռչում իր մարմնից:Չորրորդ քառատողում նա պատմում է թե ինչպես են եղեռնից հետո տուն շենացնում և պահպանում  իրենց չնչին գոյությունը: Հինգերորդ քառյակում նա պատմում էր թե ինչպես են պայքարում և չէն հանձնվում ի վերջո նրանք կարողանում են հաղթահարել դժվարությունները:

  Ղազարոս Աղայանի «Երկու խոշոր չարիք» հոդվածում նա համարում էր չարիք դպրոցում երկար աշխատելը և չհանգստանալը: Երբ մարդ անընդհատ լարված է մտածում է ձկտել ավելիին: Հիմա մարդիկ ավելի քան լարված են և այդ պատչառով ինչպես Աղայանի հոդվածում էր մենք դառնում ենք նեռվային: Անընդհատ խոսում ենք դժգոհ, կոպտում ենք, իսկ համակարգիչների կամ այլ տեխնիկանների չափից ավելի օգտագործումը ավելի է խորացնում մեր վիճակը: Սըրանից դուրս գալու լավ ձև է գնալ անտառապատ տարածք և գոնե մի քնի օր անցկացնել այնտեղ առանց մտածելու ուրիշ բաների մասին և սովորելու: Իսկ երբ վերադարնալ սովորել ոչ չափից դուրս, համակրգչի առջև նստել ավելի քիչ: Աղայանը շատ լավ է նկարագրում իրավիճակը: Անընդհատ սովորելուց շատ մարդիկ խելագարվել են: Բայց կան մարդիկ որոնք հասել են բարձրունքների և հիմա շարունակում են կարդալ սովորել: Բայց հարկավոր է հետևել մեզ և ժամանակ առ ժամանակ հանգստանալ:

Нажмите сюда.

Կարդալիս զգում ես, որ մի քանի զգացողություն կա բանաստեղծության մեջ: Մարիոնետկան շատ տիպիկ համեմատություն է: Երբ դու ինքդ ոչինչ չես կարողանում, կամ շատ դանդաղ ես շարժվում շատ ծանր ես: Այդպիսի զգացողություն ես ունեցել եմ շատ անգամ: Երբ ինչ որ մեկին խաբել եմ կամ վախեցել եմ, որ ինչ-որ վատ բան է եղել որի պատճառը ես եմ: Դու սկսում ես ծանր շարժվել հազիվ թեքվում ես, և հազիվ խոսում ես ծանրանում ու նմանվում մարիոնետկային:

Մոր համար իր երեխան ամենաթանկ բանն է: Պատմվածքի հերոսի մայրը իր երեխայի մասին էր մտածում ինչպես յուրաքանչյուր մայր: Հերոսը ինքն վախկոտ էր և կռիվներ չէր սիրում: Իմ կարծիքով մայրը փոձում էր օգնել տղային որպեսզի նա կռիվների մեջ ընկնելով կարողանա իրեն պաշպանել: Երբ մայրը այդպիսի խորհուրդներ է տալիս, չի մտածում որ երեխան կռիվներում կարող է վնասվել: Բայց և այնպես այդ երեխային կարող են նեղացնել, եթե նա չկարողանա իրեն պաշտպանել, նրան ճնշել և դա կանդրադառնա երեխաի հոգեբանության վրա: Ես կարծում եմ, որ մայրը ճիշտ խորհուրդ էր տալիս: Բայց վրեժ ունենալը այդքան էլ լավ չէ, հարկավոր է պատասխան տալ ավելի շուտ, չպահել մեջը: Իմ կյանքում ինձ ... Կարդալ շարունակությունը »

Մոր համար իր երեխան ամենաթանկ բանն է: Պատմվածքի հերոսի մայրը իր երեխայի մասին էր մտածում ինչպես յուրաքանչյուր մայր: Հերոսը ինքն վախկոտ էր և կռիվներ չէր սիրում: Իմ կարծիքով մայրը փոձում էր օգնել տղային որպեսզի նա կռիվների մեջ ընկնելով կարողանա իրեն պաշպանել: Երբ մայրը այդպիսի խորհուրդներ է տալիս, չի մտածում որ երեխան կռիվներում կարող է վնասվել: Բայց և այնպես այդ երեխային կարող են նեղացնել, եթե նա չկարողանա իրեն պաշտպանել, նրան ճնշել և դա կանդրադառնա երեխաի հոգեբանության վրա: Ես կարծում եմ, որ մայրը ճիշտ խորհուրդ էր տալիս: Բայց վրեժ ունենալը այդքան էլ լավ չէ, հարկավոր է պատասխան տալ ավելի շուտ, չպահել մեջը: Իմ կյանքում ինձ ... Կարդալ շարունակությունը »

 Այսօր 9-3 դասարանի մի քանի սովորողների և ընկեր Լիաննաի հետ ժամը 12-ին գնացինք Գեղարվեստի դպրոց՝ <<Բարև, պարոն Պիկասո>> ցուցահանդեսի նկարները դիտելու և հասկանալու նրանց խորհուրդը: Ես նկարել շատ եմ սիրում և ինձ համար այս նկարները ուղակի հիասքանչ կտավներ էին: Նկարները անուններ դեռ չունեն, նկարներին անուններ դնելը հեշտ գործ չի, բայց մեր Գեղարվեստի ավագ դպրոցի երեխաների համար դա շատ հեշտ գործ է: Այսօրվա նկարները կհիշվեն միշտ:

Երբ ես կարդում էի առաջին հատվածը Թրեյսին տեսնում էր այն ինչ երևում էր նրան առաջին հայացքից, տեսնում էր այն ինչ չէր փոխվել, բայց չէր տեսնում ինչը փոխվել է: Տեսնում էր մի հին ծառ, թափված ներկ, մի քանի ընկած աղյուսներ, տեղ տեղ մոլախոտ: Երկրորդ հատվածում նա տեսավ այն ինչը դեռ չէր նկատել, մի քանի րոպեի ընթացքում մարդը կարող է իր կարծիքը փոխել, Թրեյսին տեսավ մի ծառ, որը 6 տարի առաջ մի հին ու համառ ծառ էր, իսկ հիմա այն գեղեցկացել է չնայած, որ այն չէր մեծացել քանի, որ արմատների համար հող չկար, բայց հիմա շատ բան էր փոխվել հիմա դա 6 տարի առաջ չէր: 

 Այս կյանքում այնքան բան կա որ ինձ համար ցանկալի չէ կամ ուրիշ բան է ցանկալի, մենք ապրում ենք մի աշխարհում որտեղ իրում են անհավասարությունը և անխղճալիզմը: Այս կյանքից ամենից շատ կուզեի որ ինձ տանջող բոլոր հարցերի պատասխաններն իմանաի, և որ չլիներ այդ անիծյալ պատերազմը, մեկը մյուսի իշխանությունը վերցնելու ցանկուցյունը, ոչ ոք ձեվական չապրեր և էլի լիքը լիքը բաներ, ես կարող եմ անվերջ թվարկել, բայց չգիտեմ կարող եմ արդյոք թվարկել հակառակը, երեվիթե ոչ, ինչէլ թվարկեմ միշտ ոատ բաներ էլ կան, որոնք հարկավոր է ուղակի վերացնել: 

Բոլորնել մանուկներ լինում են և բոլորն էլ գիտեն, որ երեխաները աշխարհի ամենա քաղցր էակներն են, նրանք սկսում են ծանոթանալ իրենց անծանոթ աշխարհի հետ և դիպչում ամեն ինչի , հնարավոր է կոտրում կամ իրենք իրենց վնասում, եթե դա ես կամ ինձնից ավելի մեծ մարդիկ անեյին դա կհամարեինք անփութություն և հնարավոր է, որ բարկանաինք, բայց երեխաների վրա ուղակի անհնարին է բարկանալ անգամ, եթե նրանք անում են շատ սխալ բաներ, անգամ եթե հարկավոր է, եթե ես գրեի մի պատմվածք որը ավելի լավը լիներ քան ինձանից ավելի փոքրինը, մեկ է բոլորը կհավանեին նրանը, քանի որ նա իր տարիքի համեմատ շատ ավելի լավ ու հետաքրքիր պատմվածք է գրել, այդ նույն բանը կլիներ նաև այն դեպքում երբ մի պապիկի աշխատանք համեմատեին իմինի հետ: Երեխաները մեր կյանքում ամենա լավ էակներն են:

Մեր մայրենիի դասերը կարելի է ուղակի համարել նմանակը այս հոդավածում նկարագրված դասերի հետ, մենք կարդում ենք հոդավածներ, պատմություններ, նյութեր քննարկում փորձում ներկայացնել այն բոլորին, թողարկում կարծիքներ և զարգացնում մեր խոսքը, հորինում պատմություններ և աշխատում մեր սխալների վրա:

Մինչ հոդավածը կարդալը մտածում էի որ առանց գրքի անիմաստ է սովորել մայրենի լեզուն, բայց հիմա կարծում եմ որ առանց գրքի աշխատելը ավելի հաճելի է երբ դու ամբողջությամբ արտահայտում ես քո ասելիքը, չնայած գիրք միշտ էլ հարկավոր է և պետք է այն կարդալ:

  Ճիշտն ասած ես այդքան էլ լավ չեմ սովորում օտար լեզուն և ինձ համար թարգմանության մեջ մի քիչ բարդություններ կառաջանան, չնայած այն շատ լավ միջոց է մեր գրավոր և բանավոր խոսքը զարգացնելու համար:

... Կարդալ շարունակությունը »

Ա՜խ ես երանի Տիեզերագնաց լինեի,

Թռչեի տիեզերքով, պատված լինեի

Քարերով հսկա՝ մոլորված ընկած,

Սավառնեի ես տիեզերքով հսկա, միշտ կանգնած

Հպարտ սև խավարի մեջ, գտնեի

Լուսին, գտնեի Արև, գտնեի

Ես ինձ…

Ա՜խ ես երանի տիեզերագնաց լինեի:

Перевестинарусскийязык

History of St. Valentine's Day

Who is this mysterious saint and why do we celebrate this day?

According to one legend, Valentine was a priest during the third century in Rome. When Emperor Claudius II decided that single men made better soldiers than those with wives and families, he outlawed marriage for young men. Valentine was not happy and he continued to perform marriages for young lovers in secret. When Valentine's actions were discovered, Claudius ordered that he be put to death.

According to another legend, Valentine actually sent the first 'valentine' greeting himself. While in prison, Valentine fell in love with a young girl. Before his death, he wrote her a letter, which he signed 'From your Valentine,' an expression that is still in use today. ... Կարդալ շարունակությունը »

Այս ֆիլմը կատարեցի, երբ նստած էի պապիկիս այգում: Հանկարծնկատեցի շարժվող կանաչ ինչ-որ բան: Միանգամից վազեցի նրա ուղղությամբ. հասնելով տեսա,թե ինչպես մի միջատ կանաչ թր ... Կարդալ շարունակությունը »

Մեր բակը ես նմանեցնում եմ մի գոռոզ, միշտ տխուր, լուռ մի ծերունու: Մեր բակում ոչ ոք չի խաղում կամել  շատ քիչ են (մեկ-երկու երեխա): Բակից ձայներ չեն լսվում թռչունների, բնության, կենդանիների, անգամ երեխաների: Միայն այնպես ինչպես ծեր պապիկները, որոնք խոսել չեն սիրում, նստում են հեռուստացույցի առաջ ու լսվում է միայն հեռուստացույցի ձայնը, ինչպես մեր բակից լսվում է միայն փողոցի, մեքենաների ձայնը: Ես շատ կցանկանայի, որ մեր բակը նման  լիներ, գոնե իմ պապիկին, քանի որ նա աշխատում է, խոսում և հեռուստացույց էլ միայն երեկոյան է դիտում:   

Я думаю, что у моей мамы есть много профессий. В даный мамент она Повар, она был и дизайнерем. Несколько лет училась, а потом начала учить сама и сделать красивые вещи на свадьбах. Еще до нашего приезда в Ереван она преподавала уроки танца около восемь лет у нас в Варденисе. Она начала свою педагогическую деятельность очень давно,закончив колледж, начала работать в школе преподавательницей русского языка. Я горжусь своей мамой, потому что  она самая- самая хорошая в мире,у нее золотые руки,и все, что кажется невозможным, она превращяет в действительнотсьЯ не знаю что-нибудь такое, что она не смогла бы сделать.Даже в самых трудных жизненных обстоятельствах она не падает духом, не терает веру и стермиться к лучшему.