Միդոյան Արարատ

Կարդալիս զգում ես, որ մի քանի զգացողություն կա բանաստեղծության մեջ: Մարիոնետկան շատ տիպիկ համեմատություն է: Երբ դու ինքդ ոչինչ չես կարողանում, կամ շատ դանդաղ ես շարժվում շատ ծանր ես: Այդպիսի զգացողություն ես ունեցել եմ շատ անգամ: Երբ ինչ որ մեկին խաբել եմ կամ վախեցել եմ, որ ինչ-որ վատ բան է եղել որի պատճառը ես եմ: Դու սկսում ես ծանր շարժվել հազիվ թեքվում ես, և հազիվ խոսում ես ծանրանում ու նմանվում մարիոնետկային: