Ղազարոս Աղայանի «Երկու խոշոր չարիք» հոդվածում նա համարում էր չարիք դպրոցում երկար աշխատելը և չհանգստանալը: Երբ մարդ անընդհատ լարված է մտածում է ձկտել ավելիին: Հիմա մարդիկ ավելի քան լարված են և այդ պատչառով ինչպես Աղայանի հոդվածում էր մենք դառնում ենք նեռվային: Անընդհատ խոսում ենք դժգոհ, կոպտում ենք, իսկ համակարգիչների կամ այլ տեխնիկանների չափից ավելի օգտագործումը ավելի է խորացնում մեր վիճակը: Սըրանից դուրս գալու լավ ձև է գնալ անտառապատ տարածք և գոնե մի քնի օր անցկացնել այնտեղ առանց մտածելու ուրիշ բաների մասին և սովորելու: Իսկ երբ վերադարնալ սովորել ոչ չափից դուրս, համակրգչի առջև նստել ավելի քիչ: Աղայանը շատ լավ է նկարագրում իրավիճակը: Անընդհատ սովորելուց շատ մարդիկ խելագարվել են: Բայց կան մարդիկ որոնք հասել են բարձրունքների և հիմա շարունակում են կարդալ սովորել: Բայց հարկավոր է հետևել մեզ և ժամանակ առ ժամանակ հանգստանալ:
