Միդոյան Արարատ

Այս ֆիլմը կատարեցի, երբ նստած էի պապիկիս այգում: Հանկարծնկատեցի շարժվող կանաչ ինչ-որ բան: Միանգամից վազեցի նրա ուղղությամբ. հասնելով տեսա,թե ինչպես մի միջատ կանաչ թր ... Կարդալ շարունակությունը »

Մեր բակը ես նմանեցնում եմ մի գոռոզ, միշտ տխուր, լուռ մի ծերունու: Մեր բակում ոչ ոք չի խաղում կամել  շատ քիչ են (մեկ-երկու երեխա): Բակից ձայներ չեն լսվում թռչունների, բնության, կենդանիների, անգամ երեխաների: Միայն այնպես ինչպես ծեր պապիկները, որոնք խոսել չեն սիրում, նստում են հեռուստացույցի առաջ ու լսվում է միայն հեռուստացույցի ձայնը, ինչպես մեր բակից լսվում է միայն փողոցի, մեքենաների ձայնը: Ես շատ կցանկանայի, որ մեր բակը նման  լիներ, գոնե իմ պապիկին, քանի որ նա աշխատում է, խոսում և հեռուստացույց էլ միայն երեկոյան է դիտում:   

Я думаю, что у моей мамы есть много профессий. В даный мамент она Повар, она был и дизайнерем. Несколько лет училась, а потом начала учить сама и сделать красивые вещи на свадьбах. Еще до нашего приезда в Ереван она преподавала уроки танца около восемь лет у нас в Варденисе. Она начала свою педагогическую деятельность очень давно,закончив колледж, начала работать в школе преподавательницей русского языка. Я горжусь своей мамой, потому что  она самая- самая хорошая в мире,у нее золотые руки,и все, что кажется невозможным, она превращяет в действительнотсьЯ не знаю что-нибудь такое, что она не смогла бы сделать.Даже в самых трудных жизненных обстоятельствах она не падает духом, не терает веру и стермиться к лучшему.